24 augustus 2019 In de media

Bazoer heeft bravoure terug na buitenlandse avonturen

Vitesse verraste deze zomer met de aankoop van de Riechedly Bazoer. De 22-jarige ex-Ajacied wil in Arnhem na omzwervingen bij VfL Wolfsburg, FC Porto en FC Utrecht laten zien wat hij in huis heeft.
We klappen de laptop dicht. We hebben Waar ging het mis net gekeken als voorbereiding op het interview. Een pareltje van een documentaire. Zo mag je de productie van Ruben Aartsen en Robert Anker wel noemen. VI heeft eindelijk YouTube ontdekt en komt eind 2018 met een documentaire over de gouden lichting van Ajax. Ver voordat Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt de covers in Europa sieren, staan de namen Riechedly Bazoer, Kenny Tete en Jairo Riedewald boven aan de lijstjes van de internationale topscouts. De drie supertalenten van Ajax poseren vol trots en branie voor de cover van het VI-kerstnummer in 2015 en bespreken in een uitgebreid interview hun dromen.

Wat volgt in de jaren daarna zijn loopbanen vol vallen en opstaan. De weg naar de internationale top is niet eenvoudig, er komt meer bij kijken dan alleen talent. Tal van betrokkenen van destijds schijnen hun licht op de veelbewogen weg die de toptalenten hebben afgelegd. Over ambitie, gemakzucht, mentale barrières, chagrijn, keuzes én hoop.

Bijna tweehonderdduizend mensen bekeken de film al eerder. Dat zijn aantallen waar menig zendermanager jaloers op zou zijn. Het is dan ook een fascinerend verhaal waar mannen als Ronald Koeman, Frank de Boer en Wim Jonk hun licht laten schijnen over de grillige curves van de carrières van drie toptalenten. Een van hen is dit seizoen in Arnhem te aanschouwen.
 
Vandaag hebben we op het trainingscomplex van Vitesse afgesproken met misschien wel de beste van de drie. Riechedly Bazoer zal ons vertellen dat zijn broer (tevens zaakwaarnemer, red.) destijds al met Barcelona om de tafel zat. ‘Ze volgden me nadrukkelijk.’ Bazoer was dé man in Amsterdam, had net een contract voor vijf jaar getekend en wilde nog even rijpen alvorens de grote stap te maken. Terwijl de wereld aan zijn voeten leek te liggen, vertrok Frank de Boer en kwam Peter Bosz aan het bewind in Amsterdam.

Het bleek een waterscheiding in zijn loopbaan. Bazoer zat ineens op de bank en vertrok zes maanden later naar Wolfsburg. Ajax pakte twaalf miljoen euro voor het talent. Dat verkocht hem afgelopen zomer voor een fractie van de aankoopsom aan Vitesse. Tussendoor was er ook nog een uitstapje naar Porto waar de trainer hem uit de selectie verwijderde en dook Bazoer vervolgens eerder dit jaar ineens op in zijn geboortestad Utrecht, waar hij met de Domstedelingen de play-offs won.

Perspectief

Er is veel over hem gezegd, maar de beste manier om antwoorden te krijgen is natuurlijk hem zelf te spreken. Bazoer heeft de documentaire gezien. ‘Mooie woorden en soms ook kritisch, maar dat mag ook best. Dingen die er worden gezegd kloppen ook wel. Wij waren zeker de nieuwe generatie. Geen wolkje aan de lucht. Ik was laatst nog op vakantie met Kenny Tete. Dus die spreek ik. Het maffe is dat die jongens die achter ons zaten, het nu doen. Eigenlijk precies zoals wij het leken te gaan doen. Je gunt het hen, je weet hoe lang de weg is geweest, hoe hard ze ervoor moeten werken. Alle lof voor Matthijs, Frenkie, Donny en Appie. Ja Nouri ook. Die had gewoon mee gedraaid hoor. Het is zo verschrikkelijk wat er is gebeurd, ik heb er geen woorden voor. Ik zat in de bus bij Wolfsburg toen ik het hoorde, ineens begon iedereen te appen. Echt verschrikkelijk. Altijd met iedereen een praatje maken, maar buiten dat ook een fantastische voetballer, vergis je niet.’ Hij valt even stil. Het zet zijn tegenslagen en dipjes direct al in perspectief.

Frank de Boer is eind 2018 kritisch: ‘Hij had de stempel van een lastige jongen. Maar zijn struikelblok was misschien wel dat het hem te makkelijk af ging. Hij was fysiek sterk, kon het niveau makkelijk aan. Sterk, atletisch, goed aan de bal. Het leek soms wel of hij dacht dat hij beter was dan anderen. Maar zoiets moet je op het veld laten zien en dan twee jaar lang. Je moet als je de top wilt bereiken altijd op je tenen willen lopen. Durven te vallen. Dat laatste is wel gebeurd. Om de top te halen zal hij keihard moeten werken.’

Bazoer weet hoe De Boer er over denkt. Niets nieuws omdat de trainers hem die spiegel in Amsterdam ook al voor hielden: ‘Jonk en De Boer zijn twee mensen die erg dicht op me hebben gezeten. Wim Jonk als eerste. Hij was nog hoofd jeugdopleiding en ik weet nog hoe hij me na de eerste training bij de hand nam. Hij zat er kort op. Ik dacht nog: Woooow. Niet dat hij me afmaakte, het was wel op een leuke manier, maar schérp. Ik was net zestien en kwam van PSV. Daar was heel veel gedoe over en ik mocht een half jaar niet spelen van de KNVB. Niet ideaal als je net zestien bent, maar goed. Ik mocht wel meedoen om de Future Cup met de B1 en daarna mocht ik als zestienjarige meteen mee met het eerste naar Oostenrijk. Daar kreeg ik echt met Frank de Boer te maken en had ik meteen een klik met hem. Hij haalde het uiterste in me naar boven en zat er scherp op. Dat heeft me wel geholpen.’

Wat bedoelden Jonk de De Boer met te goed en te makkelijk?

‘Nou, ik barstte van het zelfvertrouwen, doe ik nog steeds. Niet van: Kijk mij eens, maar ik weet echt wel wat ik kan. Ik was vooral iets te ongeduldig. Kijk, ik schoof door naar het eerste en dacht daarna daar gewoon te blijven. Maar na dat trainingskamp moest ik terug naar Jong Ajax en in de Jupiler League aan de bak. Dat leek me geen stap vooruit, maar De Boer kwam kijken, sprak met me: “Rustig je komt, je komt”. Hij hield ook woord. Daarna nam hij me bij het eerste en heb ik meteen gespeeld.’

En meteen als middenvelder. Bij PSV was je hét supertalent, maar moest je achterin spelen. Een van de redenen dat je naar Amsterdam verhuisde.

‘Ik speelde centraal achterin in Eindhoven. Toen zag je al dat ik steeds naar voren ging met de bal, dat zit er gewoon in en ik dacht toen al dat ik beter uit de voeten kon op het middenveld. Phillip Cocu was toen nog trainer bij de jeugd, hij heeft me geholpen hoor, maar we waren het gewoon niet met elkaar eens. Het maakte het makkelijker om voor Ajax te kiezen. Toen ik daar aankwam, wist ik meteen dat alles klopte, wat ik dacht. Ajax is gewoon een heel grote club en minstens zo belangrijk is dat de jeugd daar naar voren geschoven wordt. Ik ben nog steeds blij dat De Boer me die kans heeft gegeven.’
 

‘In het buitenland is één mindere wedstrijd genoeg en word je kop er bij wijze van spreken afgehakt. Dat is moeilijk voor een jonge jongen’

Jij paste je moeiteloos aan, terwijl het best lastig is om vanaf een andere club bij Ajax te beginnen. Helemaal als alle kranten al hebben gemeld dat je het grootste talent van Nederland bent.
 

‘Ik voelde me meteen thuis en kon veel aanvallender spelen. Je zag wel dat het positiespel een tandje hoger ging, maar ik kon goed meekomen.’

Je leek geen last te hebben van al het gedoe. De ruzie tussen PSV en Ajax, de schorsing door de bond. Je knalde Ajax 1 in en werd als vanzelf geselecteerd voor Oranje. Vier jaar later lijkt die droom uiteengespat in een wereld van geld en macht. Waar is het mis gegaan? Zitten we ook tegenover een bittere Bazoer?

‘Nee integendeel. Ik heb ontzettend veel zin weer een heel seizoen in de Eredivisie te voetballen. Natuurlijk had je het je allemaal anders voorgesteld toen. Je weet dat je een heel goede periode hebt, je maakt de stappen en ze voelen logisch. Voor Ajax en Oranje heb ik mijn wedstrijden gespeeld, ik voelde me klaar. Je zag Ajax ook in een stijgende lijn komen met jonge spelers als El Ghazi, Riedewald, Tete en ik. Een beetje zoals met de lichting na ons gebeurde. Toen wij in het eerste kwamen als jonge spelers dachten we: Dit houdt nooit meer op, maar nu weet je beter. Iedereen heeft weleens een dipje. Die had ik bij Ajax al, daar kwam ik wel weer bovenop. In het buitenland is het wel even anders, dan is één mindere wedstrijd genoeg en word je kop er bij wijze van spreken afgehakt. Dat is moeilijk voor een jonge jongen.’
 

‘Ik was klaar voor verdere stappen met Ajax, maar het was onder Bosz geen optie te blijven’

Je doelt op je tijd in Wolfsburg. In de documentaire wordt ook benadrukt dat je niet voor het snelle geld moet gaan.

‘Ik was niet zo zeer op geld gespitst. Nu ook niet. Ik had net een contract voor vijf jaar bij Ajax getekend. Ik wil nog steeds mijn dromen waarmaken. Ik ging weg omdat Peter Bosz andere keuzes maakte en mij dat trouwens ook eerlijk vertelde, nadat hij het van Frank de Boer had overgenomen. Dat zie je niet aankomen. Tuurlijk, je hebt een nieuwe trainer, maar ik had bij Ajax goed gedraaid, er leek niets aan de hand. Misschien als Frank de Boer niet was vertrokken… Maar dat is in het verleden kijken. Heeft geen zin. Ik ben vrij nuchter en als er dan een nieuwe trainer komt, is het een domper als je op de bank komt. Toen was het duidelijk dat ik een stap naar het buitenland moest maken. Ik was klaar voor verdere stappen met Ajax. Ik had een vijfjarig contract getekend en nog vier jaar te gaan. Maar het was onder Bosz geen optie te blijven.’

Sans rancune

Hoe klein de voetbalwereld is, bleek wel weer eens toen Bazoer in de voorbereiding in het zwart en geel een oefenwedstrijd speelde tegen Bayer Leverkusen. Want wie zat daar op de bank? Peter Bosz. Maar wat Bazoer betreft is het sans rancune. ‘Ik had een duidelijk gesprek met hem en daar zei hij dat hij op dat moment niet voor me koos. Dat kan toch? De trainer bepaalt. Ik heb nog wel een paar wedstrijden gespeeld, maar er was al heel veel belangstelling. Dus misschien ben ik uiteindelijk alleen gewoon wat vroeger gegaan.’

De parallellen met Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt zijn groot. Ook bij jou zongen de namen Real Madrid, Barcelona rond. Hoe kies je dan? Hoe kom je dan bij Wolfsburg uit?

‘Alle randzaken waren goed. Wolfsburg kwam met een goed sportief plan. Bovendien was het een club met echt heel goede spelers. Ik was gecharmeerd, ook al omdat ze eerder bij me waren geweest. We hadden in 2016 met Ajax al een mooie pot tegen ze gepeeld en toen kwamen ze al. Dat heeft ook wel uitgemaakt. Ik vond de Bundesliga goed bij me passen. Qua kracht, qua spel, qua snelheid. Je moet je mannetje staan. Dat kon ik wel. Daarnaast was het ook dicht bij Nederland. Als ik een keer vrij was, kon ik zo even naar Utrecht rijden. Mijn broer ging mee met zijn vriendin en kinderen, aten we samen, dat ging wel makkelijk. Maar voetbal is daar zeker werk. Geen tijd voor speelsheid. Er is daar altijd honderd procent focus, dat merkte ik wel meteen toen ik die stap had gemaakt. Als je een mindere wedstrijd speelt zit je gewoon weer op de bank. Dat gaat heel snel. Het niveau is gewoon veel hoger dan in de Eredivisie. Dat is mooi om mee te maken. Als je daar een foutje maakt, hangt hij ook in het netje. Man, ploegen als Dortmund en Bayern. Mooi om tegen te spelen hoor. In een paar tikken zijn ze aan de andere kant van het veld. Overal volle stadions. Ik heb uiteindelijk iets van dik dertig wedstrijden gespeeld, maar het werd niet wat ik ervan gehoopt en verwacht had. Het was een grote chaos. Binnen een paar jaar vier trainer weggestuurd. Dan gaat het vanzelf spoken in je hoofd. Geen verkeerde keuze, wel pech gehad. Als je zo weinig speelt, weet je dat je weg moet. Toen heb ik de stap naar Porto gemaakt. Dat wilde me huren. Mooie club, mooie ervaring om weer een andere competitie te proberen. De trainer en club hadden veel vertrouwen in me. Ik viel in bij een Champions League-wedstrijd. Ik speelde in de beker, pakte een doelpuntje mee…’[

En werd uit de selectie gezet. Hoe krijg je een trainer zo kwaad dat hij je permanent in het tweede zet? Zijn tirade is overal te lezen. Maar wat is jouw kant van het verhaal?

‘Ik had vier dagen vrij en kwam een dagje later terug. Natuurlijk had ik dat aan de trainer gevraagd. Als iets in de familie gebeurt wat nooit eerder is gebeurd, dan bén je er. Ik heb gezegd dat ik daar wilde zijn, daar was hij het niet mee eens. Vervolgens kwam ik toch later terug en moest ik naar het tweede. Ik vond het niet eerlijk, andere spelers gingen met vergelijkbare dingetjes een week of twee weekjes naar het tweede en kwamen weer terug. Ik nooit, ik vond het wel een beetje overdreven. Maar zoals ik al zei, de lijn kan niet altijd omhooggaan.’

Is een en een dan ook twee? Dat die familieomstandigheden je ook weer naar Nederland hebben gebracht?

‘Ja, vlak daarna ging de transferwindow weer open en toen was het duidelijk dat ik naar Nederland wilde, vanwege die familieomstandigheden. Wat er precies was? Dat houd ik liever privé, maar het was erg schrikken. Wij hadden nog nooit iets gehad en zijn close. Mijn ouders hebben hun hele leven alles gedaan om me te steunen. Dus ik wilde terug. Toen kwam Utrecht. Als je je niet meer kan focussen en de hele tijd aan thuis denkt, dan is het makkelijk kiezen. Ik woon er nu weer, bij mijn ouders, voor wie ik een huis had gekocht. Daarmee kan ik natuurlijk nooit terugbetalen wat ze allemaal voor mij hebben gedaan. Gelukkig gaat het nu weer wat beter, ze zijn net terug uit Curaçao, helemaal happy, daar haal ik mijn kracht uit.’
 

‘Waarom zou ik niet voor Oranje kunnen spelen? Ik heb dat wel in mijn achterhoofd’

Snappen ze het allemaal wel? Je bent nog jong en hebt al een bak ellende achter je. Ruzie tussen Ajax en PSV, gedumpt door Bosz, dromen aan diggelen in Duitsland, paria in Porto.

‘Ze hebben veel vertrouwen in mij. Ik ben nog jong. Ze weten onderhand ook wel hoe het voetbal in elkaar zit. Het kan heel snel omhoog- en even snel omlaaggaan. Ik heb ervoor gekozen om weer te voetballen en mezelf weer op de kaart te zetten, ik wil Vitesse helpen. Ik ken de competitie; als je hier een hoog niveau haalt, kun je ook weer een volgende stap zetten. Natuurlijk kan ik ergens anders veel meer verdienen, maar alleen geld maakt echt niet gelukkig.’

Waarom Vitesse? Utrecht wilde je houden. AZ is ook langs geweest.

‘Er loopt heel veel kwaliteit. Dat zag je meteen tegen Ajax al. Wij gaan gewoon voor Europees voetbal hoor. Maar Mo gaf meteen al de doorslag. Mo Allach, ja. Ik ken Mo al een tijd vanuit de KNVB waar ik in alle jeugdselecties speelde. Toen had ik al sterke band met hem. Nu belde hij en had een sterk plan. Kijk naar Ødegaard, kijk naar andere jongens die hier beter zijn geworden. Ik kon ook naar AZ, maar dit voelde nog beter.’

En dan begin je tegen Ajax

‘Ik vond het wel een lekker gevoel, gelijk tegen Ajax beginnen. Als je dan meteen scoort, gloeit het wel van binnen. Heerlijk om er weer te zijn, heerlijk om dit door te zetten. Heerlijk dat gevoel van; hallo ik ben er weer! Ik was ook gelukkig in Utrecht. Terug in de vertrouwde omgeving. Met Dick Advocaat een trainer die veel vertrouwen in me heeft. Het voelde zo goed weer wedstrijden te spelen. Belangrijk te zijn. Doelpuntjes te maken. Ik heb nu echt zin om hier bij Vitesse te laten zien dat ik nog steeds kan voetballen. Ik heb honderd procent zelfvertrouwen, maar iedereen denkt dat die stijgende lijn alleen omhoog gaat. Niet dus.’

Je bent pas 22….

‘Ik reken erop dat ik weer terug kan komen. Waarom zou ik niet voor Oranje kunnen spelen? Ik heb dat wel in mijn achterhoofd. Nee, niet in mijn voorhoofd. Als ik laat zien wat ik kan, dan komt de rest wel.’

VI / Foto’s SV

Hoofdsponsor: