Hoe gaat het met: Didier Martel

Didier Martel (38) speelde tussen 1992 en 2004 voor achtereenvolgens Olympique Nîmes, Châteauroux, Valence, opnieuw Châteauroux, Paris Saint-Germain, FC Utrecht, Vitesse en Helmond Sport. De voormalige aanvaller woont met zijn vriendin Katja in Dortmund, en heeft een zoon in Nederland wonen, Didier junior (8).

Media meldden onlangs dat je terug naar Nederland zou komen om techniektrainer te worden.

'Ik heb een aantal aanbiedingen gekregen, ook uit Frankrijk. Ik denk er nu over na, maar ik wil in de toekomst zeker iets in het voetbal doen. Als trainer werken, en dan het liefst met kinderen, zou een mooie kans zijn. Op dit moment ben ik druk in de voetbalmakelaardij. Én met mijn zoon. Hij is mijn leven. Hij voetbalt met zijn beste vriend Sem in CSV Apeldoorn F1 en maakt veel goals. Hij lijkt op mij toen ik zo oud was. Maar het belangrijkste is dat hij plezier in het voetballen heeft.'

Maar het vak techniektrainer lijkt op jouw lijf geschreven. Je was een sierijke voetballer.

'Dank je. Maar zo denk ik niet elke dag over mezelf, hoor, ik blijf een simple man. Dat mensen nog regelmatig tegen me zeggen dat ze van me hebben genoten, maakt me wél trots. Ik vind dat voetbal spektakel hoort te zijn, en zo heb ik ook altijd proberen te spelen. Ik wilde steeds weer die actie te maken en deed alles op techniek. Mensen hebben me vaak verteld dat ze speciaal voor mij naar het stadion kwamen. Dat is natuurlijk altijd prachtig om te horen. Tegenwoordig
zie je zulke voetballers zelden meer. Ja, Lionel Messi, maar verder is het voetbal erg defensief, een tactisch steekspel. Alle spelers lijken op elkaar, niemand legt nog risico in zijn spel, het is alleen maar rennen, rennen, rennen. Nee, geef mij maar de jongens uit mijn tijd. Eric Cantona, Jay-Jay Okocha, Rai', Marco Simone...'

Niet toevallig allemaal voetballers met wie je hebt samengespeeld. Denk je nog wel eens terug aan je actieve carrière?

'Natuurlijk. En dan word ik meteen nostalgique. Als je nog speelt, besef je het nooit zo, maar als je eenmaal bent gestopt doordat je vanwege een kapotte enkel niet meer op topniveau kunt voetballen... Het was een heerlijke tijd. Onder meer de periode met Cantona en ook Laurent Blanc bij Olympigue Nïmes, die nog steeds vrienden van me zijn. Maar mijn allerbeste seizoen had ik bij FC Utrecht. Ik werd er Speler van het Jaar. Laatst kreeg ik dat enorme jubileumboek van FC Utrecht opgestuurd. En toen ik erdoorheen bladerde, kwam ik een foto van mezelf tegen. Ik vind het echt een eer dat ik erin sta en dus deel uitmaak van de clubgeschiedenis.' Je had ook goede jaren bij Vitesse. 'Ook aan die club bewaar ik goede herinneringen. Met Mare van Hintum heb ik nog steeds contact. Samen vormden we in Arnhem op links een uitstekende tandem. Ook Ronald Koeman wil ik noemen, hij was bij Vitesse een tijdje mijn trainer. Hij heeft de afgelopen jaren misschien wat verkeerde keuzes gemaakt, maar voor mij blijft hij een toptrainer. Ik hoop voor hem dat hij terugkeert, want het voetbal heeft een man als Koeman hard nodig. Overigens heb ik ook uitstekend samengewerkt met Mark Wotte, bij FC Utrecht. Een fantastische man. Nee, ik zal mijn periode in Nederland nooit vergeten. Vanwege mijn zoon kom ik er gelukkig nog regelmatig. En altijd doet iedereen zo sympathique tegen me. Na al die jaren zijn ze me nog niet vergeten en dat voelt goed. Heel goed.'

VI magazine week 35