12 september 2018 In de media

Het verhaal van de Vitesse-supporter die zijn vinger een paar uur kwijt was

Freek Damen (27) werd een maand geleden ineens landelijk nieuws. Voor de Vitesse-supporter werd de uitwedstrijd in de voorronde van de Europa League tegen FC Basel een onvergetelijke trip.
Freek klom in de hekken, sprong naar beneden, maar bleef met zijn ring achter het hek hangen. Het resultaat was pijnlijk: Freek stond veilig beneden, maar zijn ringvinger hing nog bovenin het hek.

Na twee weken in het Zwitserse ziekenhuis is de supporter nu weer thuis in het Gelderse Huissen, waar hij warm werd onthaald door vrienden en medesupporters. Hij probeert het ongeluk met zoveel mogelijk humor te bestrijden. “Tegenwoordig steek ik in de kroeg allebei mijn handen in de lucht”, vertelt hij. “Doe mij maar negen en een half bier alstublieft.” VICE Sports spreekt Freek in Huissen over het incident en zijn onbedoeld lange trip naar Basel.

VICE Sports: Ha Freek, hoe gaat het nu met jou en je vinger?
Freek Damen: Met mij gaat het goed, met mijn vinger gaat het redelijk. Ik heb nu twee keer in de week therapie en moet veel oefeningen doen. Dan ga ik zien of ik de vinger nog enigszins kan gebruiken. Ik heb wel geluk gehad dat het om mijn ringvinger gaat, die gebruik je het minst. Het komt vast wel goed. Hij zit er in ieder geval nog aan.

Wat gebeurde er precies toen de vinger in Basel in het hek bleef hangen?
Ik stond vooraan in het uitvak toen de spelers het veld op kwamen voor de warming-up. Ik zag mooie hekken om in te hangen. Ik zei tegen een gozer naast me: “Ik ga ze heel even aanmoedigen.” Er hing ook nog een spandoek dat ik even recht wilde hangen. Ik denk dat het hek ongeveer tweeënhalve meter hoog was. Op het moment dat ik klaar was en weer naar beneden sprong, bleef de ring die om mijn vinger zat aan het hek hangen, met vinger en al. Ik stond op de grond en dacht: Wat!? Ik keek nog een keer goed naar mijn hand: what the fuck! Ik mis een vinger.

Je vertelt het nu vrij nuchter. Deed het niet ontzettend pijn?
Het deed eigenlijk helemaal geen pijn. Ik weet niet of het door de biertjes in de stad kwam, of door de adrenaline. Ik ben eerst zelf op de grond gaan zoeken naar mijn vinger. Ik kon hem maar niet vinden en zat daar met een bloedend stompje. Mijn maatje Brendan heeft mijn vinger van het hek af gehaald. Een vrouwelijke medesupporter zei dat ik die vinger zo snel mogelijk in mijn mond moest stoppen, om hem op temperatuur te houden. Dat deed ik dus maar. Het was een beetje alsof ik een stuk rubber in mijn mond had. Heel apart allemaal. Daarna ging ik naar de EHBO. Ik ben denk ik vijf minuten in het uitvak geweest. Ik had pas twee slokken van mijn bier op.

Was je niet erg in paniek?
Nee, de jongens die erbij waren zeggen ook steeds dat ik zo bizar rustig bleef. De eerste twee nachten in het ziekenhuis zag ik wel steeds weer de beelden voor me. Ik zag steeds het moment voor me dat ik naar mijn hand keek en dacht: dit is niet goed. Ik zag een stuk bot uitsteken. Best vies, maar goed. Toen ik in het stadion eenmaal bij de EHBO was, is Brendan echt in paniek geraakt. Die is even buiten het stadion geweest om rustig te worden. Het was eigenlijk meer een shock voor de mensen die het gezien hebben, dan voor mijzelf. Weet je wat ook een bijzonder was?

Nou?
Het eerste wat ik in de ambulance tegen mijn maatje zei, was: “Hey, zoek even een stream van de wedstrijd van Vitesse op.” Echt waar. Ik heb gekeken tot Jake Clarke-Salter rood pakte. Toen had ik genoeg gezien. In het ziekenhuis kreeg ik de keuze of ik de vinger eraan wilde laten zetten of niet. Dat was niet eens een vraag voor mij, tuurlijk wilde ik dat. ‘S avonds om half 11 ging ik onder het mes. De volgende ochtend kwam de supporterscoördinator van VItesse meteen langs. Laat niemand ooit nog zeggen dat Vitesse geen warme club is.

Heb je veel steun gehad van de club?
Toen ik nog in Basel zat werd ik op een gegeven moment gebeld door een onbekend nummer. “Hey met Joost”, hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Was het de algemeen directeur, Joost de Wit. Hij gaf aan dat hij het heel erg vond wat er was gebeurd en wenste me veel sterkte met mijn herstel. Via WhatsApp kreeg ik ook nog een videoboodschap van verdediger Maikel van der Werff. Dat zijn toch toffe dingen? En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat alle spelers op de foto gingen met het spandoek.

Hoe was dat voor jou?
Ik wist helemaal niets over dat spandoek, dus dat was echt een kippenvelmomentje. Ik lag daar op mijn ziekenhuisbed in Basel met mijn vader via een stream naar de wedstrijd te kijken. Ik kreeg echt een brok in mijn keel. Mijn vader komt zelf ook al vijftig jaar bij Vitesse. Hij had natuurlijk ook tranen in zijn ogen. Ik zag op een filmpje dat je vrienden jou thuis ook nog warm hebben onthaald.
Dat was geweldig. De reis terug naar huis was ook wel grappig. Ik was er in Basel natuurlijk helemaal klaar mee na twee weken ziekenhuis. Om half 9 ‘s ochtends had ik mijn koffertje gepakt en stond ik in de startblokken om te gaan. Maar mijn ouders moesten juist tijdrekken, aangezien al mijn vrienden vanwege hun werk pas om 19.00 uur bij mijn ouders konden zijn. Je wilt niet weten hoe vaak we onderweg gestopt zijn. Vlak voordat we er waren moesten we per se nog een keer stoppen omdat mijn moeder zogenaamd naar de wc moest. Toen we de straat van mijn ouders binnen reden, zag weer dat spandoek hangen en allemaal vuurwerk. Opnieuw kreeg ik echt kippenvel. Het is prettig om zoveel steun te krijgen. Verder probeer ik er vooral met humor mee om te gaan.

Heb je een voorbeeld van de grappen die er worden gemaakt over het ongeluk?
Ik vind het wel lachen om mensen te shockeren. Dan vragen ze: “Hey Freek, wat is er nou precies gebeurd?” Dan reageer ik zo nonchalant mogelijk: “Gewoon m’n vinger eraf, man.” Dat verwachten mensen niet. Er zijn zoveel grappige dingen bedacht. Er worden in de groep constant woordspelingen gemaakt als “Geef ze een vinger, en ze pakken je hele hand.” Persoonlijk vond ik dit de beste opmerking: “Liever een vinger aan het hek, dan een supporter van NEK.” Daar moest ik wel erg om lachen. Mooi man.

Gaat je handicap op je werk voor problemen zorgen?
Ik werk in de verslavingszorg, waar ik veel op huisbezoek ga bij de cliënten, dus heel af en toe kan het voorkomen dat ik mezelf moet verweren. Dat is wel even lastig, maar ik pas me wel aan. Ik kan nu in ieder geval nog niet werken. Ik mag met die hand ook nog niet autorijden. Het liefst ga ik zo snel mogelijk weer aan de slag.

Heb je er achteraf spijt van dat je in het hek in Basel bent geklommen?
Mwa, het is voor tien procent gewoon dom: wie gaat er nou in een hek hangen? Al is dat best grappig af en toe. Maar voor negentig procent heb ik gewoon pech gehad.

Zien we je in het GelreDome voorlopig niet meer in de hekken?
In ieder geval niet met een ring om, nee.

Vice Sports / Foto’s SV

Hoofdsponsor: