26 oktober 2018 In de media

De ziel van Vitesse: ‘Nou, nou….’ en de hang naar geel-zwart

Op zoek naar de ziel van onze achttien Eredivisie-stadions vragen SANTOS en de Eredivisie CV een legertje insiders, van een beetje bekend tot heel bekend, wat hun club voor hen betekent. Journalist en ‘Ernummer’ Peter Bierhaus (1956) had al een seizoenkaart toen Vitesse nog op Nieuw-Monnikenhuize speelde en vertelt waarom hij die nu nog steeds heeft.
Typisch ‘Ernums’
“De Noordtribune, achter de goal, is een tribune zoals het volgens mij moet zijn: allerlei ‘Ernums’ volk en volk uit de streek dat vaak cynisch en zwijgend de wedstrijd bekijkt. Soms gaat het even helemaal los met zingen of rake opmerkingen. Het typisch ‘Ernumse’ ‘Nou, nou…’ hoor je hier. Zelfs als Vitesse goed speelt.”

Ultiem stadiongeluk (1)
“Werder Bremen-Vitesse in november 2002, het was de tweede ronde in de UEFA Cup. Ruim 3.000 Vitesse-supporters bevolkten voor de wedstrijd de straten en kroegen in Bremen. In de Eredivisie draaide Vitesse geen best seizoen, maar uit in Bremen haalden we door de 3-3 (met een fantastische goal van Gert Claessens, een snoeihard afstandsschot) de derde ronde, na de 2-1 winst in Arnhem. Trainers Mike Snoei en Theo Bos waren door het dolle heen en het was een groot, swingend feest in onze hoek op de tribune. Die nacht werd er nauwelijks geslapen, in alle kroegen in Bremen zag je kluitjes Vitesse-supporters. Fantastisch!”

Lievelingsshirt
“Het shirt met de smalle, verticale geel-zwarte strepen. Daarbij zie ik het liefst een witte broek en witte kousen met bovenaan geel-zwarte ringen. Maar met die kousen spelen ze allang niet meer. Op de een of andere manier vind ik de zwarte broek niet mooi bij het shirt. Uitshirts vind ik meestal lelijk. Kan er niet aan wennen dat Vitesse niet in het geel-zwart speelt. Een paar jaar geleden hadden we als uitshirt een wit shirt met een blauwe baan van rechtsboven naar beneden: de Arnhemse kleuren. Die vond ik bij uitzondering wel mooi.”

Clubmannen
“Nummer één: Theo Bos. Hield niet van grote woorden. Niet supergetalenteerd, maar knokte zich altijd helemaal wezenloos en schakelde gewoon z’n man uit. Verpersoonlijking van Arnhem en Vitesse.”
“Op twee: Ben Hofs. Ook een echte ‘Ernummer’, uit Klarendal. Mijn eerste idool. Keiharde werker, technisch goed en pikte zijn goaltjes mee.”
“Drie: Edward Sturing (met het matje op z’n hoofd). Fantastische rechtsback. Staat nu als trainer altijd klaar voor de club.”
“Nummer vier: Karel Aalbers. Sleepte Vitesse uit de afgrond en maakte er weer een levendige club van. Knap!”
“Vijf: Jan Snellenburg. Oud-clubbestuurder met een héél groot Vitesse-hart.”
“Wie ook niet mag ontbreken in dit lijstje: Bosco Bursac. Geboren in Bosnië, woonde in Servië, daarna in Arnhem. Prima spits. Heeft ons als scout bovendien heel veel goede ‘Joegoslaven’ gebracht, zoals Dejan Curovic.”

Ultiem stadiongeluk (2)
“In de jaren zeventig was de Eredivisie voor Vitesse eerder uitzondering dan regel. In een van die jaren waarin we wél op het hoogste niveau uitkwamen, speelden we eens een kalm potje tegen Sparta. Vitesse was al veilig. Lekker weer. Henk Charley Bosveld werd door scheids Frans Derks teruggefloten na een overtreding. Charley was het er niet mee eens en ging op de bal zitten. Hij lachte Derks toe. Derks wilde de bal en floot weer. Charley bleef zitten. Derks dreigde met een gele kaart en liep naar Charley toe. Charley bleef zitten. Vanaf de tribunes op Nieuw-Monnikenhuize rolde de lach. Bosveld stond op en gaf Derks een hand, terwijl hij de bal over Derks heen wipte. Achter de tribune aan de overkant ruisten de bomen. Een gebeurtenis van niks, maar ik genóót.”

Santos / foto’s SV

Hoofdsponsor: