Vitesse zit voor altijd in hart van René Eijer: ‘In Arnhem ligt een geweldig verleden’

René Eijer keert zondag als trainer van Fortuna Sittard terug bij Vitesse. De import-Limburger, in 1993 abrupt gestopt met profvoetbal, kijkt uit naar de clash in GelreDome. ,,In Arnhem ligt een geweldig verleden”, zegt hij.

De IRA-bom in Derry. De clash met Dundee United. De bekerfinale, in De Kuip tegen PSV. De strijd met Real Madrid en Sporting Lissabon. René Eijer is exponent van de roemrijke lichting, die in de jaren 90 de internationale doorbraak van Vitesse heeft bewerkstelligd. Met recht is hij dus apetrots.

,,We hadden echt een fantastische groep”, vertelt hij. ,,Met Theo Bos, John van den Brom, Edward Sturing en Martin Laamers. Met Phillip Cocu, Raimond van der Gouw, Bart Latuheru en Frans Thijssen. Dat was een mooi team, hoor.”

Nieuw leven
Zondag, in GelreDome, keert Eijer (55) als trainer van Fortuna Sittard terug bij Vitesse. Van de gouden generatie zijn Sturing en Van der Gouw dan nog steeds actief in Arnhem. Hij heeft een nieuw leven opgebouwd. Noodgedwongen. Want waar Vitesse in de jaren 90 nog lang in de subtop van de eredivisie bivakkeert, haakt Eijer af. In 1993 is alles voorbij. Van de ene op de andere dag. De Limburger heeft multiple sclerose (ms). Een aandoening van het centrale zenuwstelsel.

,,Dat is het leven”, zegt hij nu.

In die tijd volgt een afscheidswedstrijd. Op een volgepakt Nieuw Monnikenhuize komt Lazio Roma op bezoek. ,,Met Aron Winter en Paul Gascoigne.” Vitesse heeft voor de gelegenheid twee gastspelers: John de Wolf en Dennis Bergkamp.

,,Het was prachtig, ook al was de aanleiding verschrikkelijk”, vertelt Eijer. ,,Daarom kijk ik nu ook uit naar deze wedstrijd. Kijk, het leven heeft mij naar andere plekken geleid. Iedereen gaat zijn eigen weg. Maar ik ben Vitesse nooit vergeten. Ik heb daar een toptijd beleefd. Het is mooi terug te zijn. Om de supporters weer te zien. Die hebben me destijds enorm gesteund. Ik ben in 1991 ook verkozen tot speler van het jaar van Vitesse. Dat zal ik nooit vergeten. De beker staat nog steeds op mijn kantoor.”

Theo Bos
Zondag voelt ‘als een familiebezoek’, stelt Eijer. ,,Ik zie mensen, waarmee ik jaren heb samengewerkt.”

Maar Theo Bos is er niet meer. Dat brengt sentiment mee, bekent Eijer. ,,Theo was een vriend. Ik ben na mijn profcarrière uitgevlogen als trainer. PSV, VVV, Al Jazira in de Emiraten, Oman. In Oman had ik geregeld contact met Theo. We zouden nog afspreken. Maar die ontmoeting kwam er niet meer van. Ik was één week in Nederland, maar werd helemaal opgeslokt. Ik was op weg naar het vliegveld toen hij overleed. Dat was een les. Je moet zulke dingen nooit uitstellen.”

Hij pakt zijn momenten. De ziekte laat zijn sporen na. ,,Het is er de laatste vijf jaar niet beter op geworden”, vertelt Eijer. ,,Ik heb last gekregen van mijn rechterbeen. Ik loop mank. Lange tijd ging alles goed. Ik heb nog gevoetbald bij Veritas (amateurclub in Limburg, LL). Maar ik heb een stressvolle periode achter de rug met overlijden binnen de familie. Dat vreet aan je.”

Real Madrid
Bij Fortuna is hij op zijn plaats. ,,Ik hoef niet zelf te voetballen, hè”, reageert Eijer met een lach. ,,Kevin Hofland en Kristof Aelbrecht kunnen alles voordoen. Ik ben hoofdcoach, gevraagd door Kevin als mentor. Ik kom nu over vanuit de amateurs, ja (BSV Limburgia, LL). Maar ik heb jaren in het profvoetbal gezeten. In 2013 heb ik nog gesprekken gehad met Real Madrid om in Amerika een opleiding neer te zetten. Dat is niet doorgegaan om financiële redenen. Maar ik heb genoeg avonturen beleefd. En zo lang ik kan komen, waar ik wil komen, ga ik door. Als dat mank lopend is, dan is dat maar zo.”

GelreDome wil hij zondag als winnaar uitstappen. ,,Natuurlijk, het wordt niet makkelijk. Fortuna moet zich dit seizoen handhaven in de eredivisie. Maar of het nu Ajax, PSV is of Vitesse: wij gaan ons niet ingraven.”'

Gelderlander / Foto’s SV