Merchandise
Roy Beerens: ‘Ik voel me nog net zo fit als tien jaar geleden’
‘Ik kwam eind januari fris binnen, vond Henk een goede gozer, maar ik merkte op het veld dat het stroef liep. We zaten in een mindere flow, iedereen had het lastig en resultaten vielen tegen. Dan weet je wat er kan gebeuren. Ik kijk er niet heel erg van op wanneer een trainer wordt ontslagen. Bij alle clubs waar ik heb gezeten is dat een keer gebeurd, bij Heerenveen zelfs tweemaal in één seizoen. Trainers komen en gaan, zo werkt het in het voetbal. Een club zal nooit het hele team wegsturen.’
‘Voor de ene speler is het goed nieuws, voor de andere is het minder. Ik kan er niet veel van zeggen, sta er redelijk neutraal in. Ik heb niet zoals die andere jongens anderhalf jaar met hem gewerkt.’ Met een 7-0 overwinning op Sparta Rotterdam kende Vitesse in zijn eerste wedstrijd onder interim-coach Edward Sturing de overtreffende trap van het schokeffect. ‘Natuurlijk is zo’n 7-0 wel raar, ik snap dat mensen daarvan hebben opgekeken’, beaamt Beerens. ‘Maar wanneer een trainer eruit gaat, ben je verplicht iets te laten zien aan de club en het publiek. Als je na een ontslag weer met 3-0 eraf gaat, dan denkt het publiek: Ja, doei.’
Onder Sturing haalde Vitesse de play-offs, waarin de club zich voor het tweede jaar op rij kan plaatsen voor Europees voetbal. Beerens kijkt alvast nieuwsgierig uit naar het volgende seizoen, waarin de Rus Leonid Slutsky coach wordt in Arnhem. ‘Ik hoor goede geluiden over hem, ik ben heel benieuwd. Het is ook goed voor de Eredivisie, weer eens iets helemaal nieuws. Daar kan iedereen weer lekker over gaan ouwehoeren, want hij gaat natuurlijk andere dingen doen dan we gewend zijn. Het is hier altijd maar hetzelfde clubje trainers dat rondgaat, dan vind ik het wel mooi dat er iemand als Slutsky tussen komt. Wat FC Groningen doet met Danny Buijs vind ik ook hartstikke goed. Het is nu ook niet veel, met een plek in het rechterrijtje, dus doe eens wat anders. Waarom zijn clubs vaak bang om iets te proberen? Het is niet goed altijd de veilige keuze te maken.’
Boerendorp
Beerens voelt zich goed bij Vitesse. Lekker Nederlands praten, een potje kaarten na de training en binnen een uur rijden van Bladel, of zoals Beerens het zelf noemt: zijn boerendorp in Brabant. ‘Daar zijn de mensen normaal. Goed is goed, slecht is slecht. Maakt niemand iets uit, ze zeggen het gewoon en doen niet te moeilijk. Ik kan altijd met iedereen goed opschieten, maar merk aan mensen wanneer ze normaal zijn en wanneer niet. En wat meer normale mensen in de voetballerij, dat zou best eens fijn zijn.’
‘Mijn vrouw en ik hebben ook in de buurt van Arnhem naar huizen gekeken, maar we konden niet echt iets vinden wat bij ons paste. En het is vanaf hier maar 45 minuten rijden naar mijn huis, dat is prima te doen. Dus zo hebben we het opgelost. Komt ook goed uit, omdat mijn zoontje in de Onder-10 van PSV speelt. Hij is een sierlijke linkspoot. Wanneer ik kan kijken, sta ik bij hem langs de lijn. Maar dat vindt hij lang nietaltijd leuk, hoor. Hij wil gewoon voetballen, verder geen gedoe.’
Dat Beerens nu weer in de Eredivisie speelt, is zes maanden eerder dan gepland. ‘Toen Vitesse belangstelling toonde, ging het eigenlijk om komende zomer. Daar stond ik ook voor open. Maar toen ging Milot Rashica ineens weg (naar Werder Bremen, red.) en kwam alles in een stroomversnelling terecht. Ik vond het een goed moment. Ik heb in die vier jaar over de grens veel plezier gehad, maar dit was het ideale moment om terug te gaan voor mijn kids en vrouw.’
Beerens zette in Arnhem zijn handtekening onder een contract voor drieënhalf seizoen. Opvallend lang voor een speler die de dertig is gepasseerd. ‘Dat is maar een getalletje voor mij. Ik weeg 71 kilo, heb een goed lichaam en ben niet vaak geblesseerd geweest. Ik ben dan wel dertig, maar voel me net zo fit als tien jaar geleden.’
Dat Vitesse zijn eindstation is indien hij de verbintenis helemaal uitdient, is volgens Beerens dan ook niet zo. ‘Met waar ik ga afsluiten ben ik totaal niet bezig. Je weet ook niet hoe dingen lopen, wie de club tijdens die drie jaar nog gaat kopen. Ik zeg altijd maar zo: als hij beter is dan ik, mag hij spelen. Als hij níét beter is, dan gaat hij het wel merken. Maar ik ga door tot mijn batterijen helemaal leeg zijn, en ik hoop dat dat pas is als ik een jaar of 38 ben. Ik wil lekker doorvoetballen. Waar ik dan uiteindelijk stop en waar het schip strandt, dat zien we dan wel weer.’
Voetbalmarathon
Dat zijn batterijen snel leeglopen, daar hoeven ze in Arnhem niet bang voor te zijn. Na zijn avonturen in de veeleisende Bundesliga en het Championship voelt Beerens zich topfit. ‘Ik heb genoten van het buitenland. De Bundesliga, hoog niveau, supergeorganiseerd. Het Duitse voetbal is heel ver ontwikkeld, daar ben ik wel een andere speler van geworden. Niet alleen voetbaltechnisch, maar ook qua denkwijze. Bij Hertha trainden wij in de voorbereiding op een seizoen drie keer per dag. Om half zeven ’s ochtends een bosloop van vijf kilometer, daar een veldtraining achteraan en ’s middags een krachttraining. Dertig graden of niet, het was drie keer per dag volle bak.’
‘Ik deed het graag, had er geen enkele moeite mee. In het buitenland vragen clubs veel meer van je dan in Nederland. Alle middelen en voorwaarden om te presteren en perfectioneren zijn aanwezig. Het heeft ook te maken met de manier waarop de spelers zijn opgegroeid. Daar gaan de jongens gewoon lopen, lopen en lopen. Ze zeuren niet, ze willen fit zijn. Hier is dat anders. Doordat iedereen zo fit is, blijf je tijdens de wedstrijden ook maar rennen. In Nederland kun je nog weleens een rustmomentje nemen, in Duitsland vliegen ze dan gelijk over je heen.’
Na twee jaar in Berlijn maakte Beerens medio 2016 de overstap naar een nóg zwaardere competitie, het Championship. In een zaterdag-dinsdag-ritme 46 wedstrijden en daar komen de play-offs en bekertoernooien nog eens bij. Beerens omschrijft zijn tijd bij Reading als een voetbalmarathon. ‘Je bent continu aan het spelen. Soms zit je tegen een kleine blessure aan en denk je: Ach, ik kan wel spelen. Maar dan kom je jezelf tegen, je kunt simpelweg niet álles spelen. Het ritme is slopend. Uiteindelijk heeft ons dat opgebroken, denk ik. We hadden een kleine selectie.’
Reading was op Wembley slechts een strafschoppenserie verwijderd van het Engelse voetbalwalhalla, maar legde het vanaf elf meter af tegen Huddersfield Town. In het tweede seizoen wist de door Jaap Stam getrainde ploeg de hoge verwachtingen niet waar te maken. The Royals bivakkeerden onder in het rechterrijtje en twee maanden na Beerens’ vertrek naar Vitesse werden de slechte resultaten Stam fataal.
Held
Over de trainerskwaliteiten van de oud-verdediger van onder meer Ajax, AC Milan, Lazio, Manchester United en PSV is Beerens echter laaiend enthousiast. ‘Ik ben zwaar onder de indruk van hem geraakt als trainer. Een fijne gozer, nuchter en normaal. Hij legt je haarfijn uit welke situaties gaan ontstaan in een wedstrijd, welk systeem er wordt gespeeld en hoe de opbouw zal lopen. Echt indrukwekkend. In het eerste jaar speelden we sommige teams helemaal op een hoopje.’
‘Als een Nederlandse club hem kan binnenhalen, dan moeten ze dat zeker doen. Ik steek mijn hand voor hem in het vuur. Ik heb veel trainers meegemaakt, maar Stam is echt van een heel hoog niveau. Een grootheid als speler, als trainer vooral erg duidelijk en normaal in zijn omgang. Hij is in Engeland een held, hè. Als wij een uitwedstrijd speelden, was hij de grote man. We hebben voor de FA Cup uit tegen Manchester United gespeeld, daar werd hij de hele wedstrijd toegezongen door de fans van die club. Dat is toch geweldig? Helemaal als je zo rustig en nuchter bent als persoon, vasthoudt aan je visie of het nou goed of slecht gaat. Nee, Stam maakte zich nooit druk.’
Mooie boterham
Terwijl Beerens avonturen beleefde in Duitsland en Engeland, ging het met het Nederlandse voetbal snel bergafwaarts. Twee gemiste grote toernooien op rij en de Eredivisie die internationaal steeds minder voorstelt. Wat merkt Beerens daarvan nu hij terug is? ‘Als ik kijk naar de kwaliteiten van spelers, heb ik niet het idee dat het achteruit is gegaan. Het is alleen wel jonger geworden, bij elke club zijn de teams jonger dan een paar jaar geleden. En als je met veel jeugd speelt, gaan de resultaten op en neer. Dat zie je bij Vitesse ook. Soms voetballen we fantastisch, soms is het ook helemaal niks. Als ik dat vergelijk toen ik bij Heerenveen zat… Grote talenten als Bas Dost, Oussama Assaidi, Luciano Narsingh en Filip Djuricic. Maar er liepen ook ervaren jongens rond, dat maakte het een goede mix. Maar juist die ervaren jongens zijn de dure spelers en daar lijkt geen geld meer voor te zijn in Nederland. Dus krijg je ander soort teams en andere resultaten.’
‘Het gaat er in je carrière om dat je sportief alles eruit haalt, maar je wilt er ook een mooie boterham aan overhouden. In Engeland sprak ik vaak met spelers over Nederland. Dan zeiden ze: “Geweldig die Eredivisie, lekker verzorgd voetballen”. Vervolgens merkte ik op dat ze er vast wel konden gaan spelen, als ze dat zouden willen. En dan zei iedereen: “Nee joh, valt niets te verdienen”. Dat is hoe het gaat.’
Beerens gaf zijn nog anderhalf jaar doorlopende contract in Engeland wél op voor een rentree in Nederland. ‘Ik had altijd al in mijn hoofd dat ik zou willen terugkeren, maar dan wel bij een club waarmee je iets kunt bereiken. De beker winnen, meedoen om een plek in de topvijf van de Eredivisie. Dan moet je nog het geluk hebben dat zo’n club je wil hebben en dat had ik nu bij Vitesse. In de komende drie jaar wil ik deel uitmaken van een team waarvoor mensen met plezier naar het stadion komen, maar vooral iets tastbaars bereiken.’
