Merchandise
Mason Mount heeft alles in huis om sensatie te worden
In Arnhem zijn achttien minuten gespeeld als Mount voor het eerst zijn kwaliteiten toont. Met een ferme schouderduw verovert hij de bal, om meteen de voorwaartse optie te zoeken bij Bryan Linssen. In plaats van stil te staan, beweegt hij direct door in het gat dat valt op de linkerflank. Tot een beslissende actie van Mount komt het dit keer niet, maar net als in zijn eerdere optredens toont hij aan variatie en verrassing toe te kunnen voegen aan het soms steriele Vitesse-spel.
Timmermansoog
Een van de grootste kwaliteiten van Mount is zijn gevoel voor ruimte. De Engelse middenvelder loert voortdurend op openingen tussen de linies. Mount positioneert zich vaak in de rug van zijn directe tegenstander, wat het lastiger maakt om zowel hem als de bal in de gaten te houden. Bovendien kan Mount door zijn positionering direct naar voren opendraaien als hij wordt aangespeeld.
De gelijkmaker in de uitwedstrijd tegen Zulte is een goed voorbeeld van deze kwaliteit van Mount. Door de manier waarop hij staat opgesteld, kan Guram Kashia van achteruit twee linies van de Belgische opponent doorbreken. Mount vraagt actief van Kashia om deze bal te spelen, waardoor hij Vitesse helpt om tempo toe te voegen aan de opbouw. Daarna toont Mason zijn tweebenigheid door met links aan te nemen, met rechts open te draaien en wederom met links mee te geven op Milot Rashica. Vanuit diens voorzet slaat Thomas Bruns uiteindelijk toe.
Bij zijn schitterende treffer tegen PSV spreidt Mount dezelfde combinatie van kwaliteiten tentoon: een timmermansoog voor ruimte en een fluwelen techniek. Als Jari Litmanen in zijn beste dagen herkent de Chelsea-huurling het moment dat Daniel Schwaab een gat laat vallen en sprint precies op het goede moment hij uit de rug van Jorrit Hendrix. De manier waarop Mount daarna afrondt met een volley, maakt duidelijk waarom hij in Londen verkozen is tot ‘Academy Player of the Year’.
Improvisatie
Thuis tegen Zulte opereert Mount als pure nummer tien, met Thulani Serero en Thomas Bruns in zijn rug. Een opvallende wijziging in het strijdplan, aangezien normaliter 4-3-3 met de punt naar achteren de basisformatie is. Die aanpassing is in eerste plaats een compliment voor de dadendrang van Mount, die slechts 119 Eredivisie-minuten nodig heeft gehad om twee keer te scoren. 'Op één plaats ben ik eruit. Mason gaat spelen. Ik ben er alleen nog niet uit voor wie. Hij verdient een kans. Mason heeft op basis van de trainingen die kansen afgedwongen’, zegt Fraser voor de wedstrijd.
Aanvankelijk heeft Mount moeite om het spel naar zich toe te trekken. Hij biedt zichzelf weliswaar herhaaldelijk aan tussen de linies, maar zijn ploeggenoten durven hem nog niet altijd in deze situaties aan te spelen. Het risico van balverlies wordt vaak zwaarder gewogen dan de kans op het starten van een kansrijke aanval. Dat is zonde, want als Mount in stelling wordt gebracht toont hij een vaardigheid die weinig Eredivisie-spelers bezitten: in de kleine ruimte wegdraaien bij een tegenstander en zo een overtalsituatie creëren.
Tegelijkertijd schuilt daarin nu nog het gevaar bij Mount: hij neemt soms te veel hooi op zijn vork. Waar in jeugdploegen overmoed vaak niet afgestraft wordt, vraagt profvoetbal om het vinden van de balans tussen de simpele en creatieve oplossingen. Niet iedere actie hoeft beslissend te zijn. Het gaat om het herkennen van de momenten waarop improvisatie loont en op dat vlak kan Mount op dit niveau nog groeien.
Zoals Mount verdedigend eveneens nog moet groeien. Typerend is dat hij pas na 289 officiële minuten zijn eerste succesvolle tackle voor Vitesse maakte. Vreemd is het daarom niet dat Fraser niet één maar twee controleurs in zijn rug heeft gezet. Mount moet immers ook nog werken aan de fysieke inhoud die vereist is om negentig minuten lang vuile meters te kunnen maken op het middenveld.
Na rust gaat Mount verder als linksbuiten, waar hij met zijn dribbelvaardigheden goed uit de voeten kan. Ook op die plek blijft hij samen met Milot Rashica de smaakmaker van een verder flets Vitesse. In de 55ste minuut lijkt Mount de beloning te krijgen voor zijn sterke spel met een doelpunt, als hij opnieuw precies op de goede plek opduikt, alleen wordt dat afgekeurd omdat ploeggenoot Thomas Bruns vanuit buitenspelpositie in de baan van het schot staat.
Een bevestiging in de vorm van een goal is echter niet nodig om duidelijk te maken dat Mount alles in zich heeft om een Eredivisie-sensatie te worden. Tweebenige middenvelders die gevoel hebben voor ruimte tussen de linies, in staat zijn om vanuit stilstand een man te passeren en de drang hebben om bij te sluiten in het strafschopgebied zijn in Nederland spaarzaam. Mount heeft die kwaliteiten wél en dus kan Vitesse nog veel plezier aan hem gaan beleven.
